Een week zonder vlees

(Geschreven in 2019) (Update 2024 5 jaar later)

Het probleem in deze maatschappij is een innerlijke verdeeldheid tussen economie, gezondheid en milieu. Simpel gezegd: men kan niet kiezen tussen gezondheid en geld verdienen.

Het is weer de week zonder vlees. Dit is een particulier initiatief (uit 2018, nu een stichting) waarbij opgeroepen wordt minder vlees te eten. Een goed initiatief. In Nederland is het zo dat als je mensen echt boos wil maken je moet vragen 1 dag geen vlees te eten (ik schreef er al eerder over). Komisch en gênant zijn de commentaren op de sociale media van mensen die zeggen deze week extra veel vlees te gaan eten (vooral mannen, de ‘oerkrachten’ komen los).

Ben zelf al een jaar of 30 flexitariër, hoewel ik dit woord nooit gebruik, beter klinkt half-om-half-vegetariër. In de praktijk is dat een paar dagen geen vlees eten, dan weer een paar dagen wel vlees, maar met mate.

Het probleem in deze maatschappij is een innerlijke verdeeldheid tussen economie, gezondheid en milieu. Simpel gezegd: men kan niet kiezen tussen gezondheid en geld verdienen. Het is een psychologisch fenomeen, want reclame roept op tot het eten van vlees (oa. de bekende kip reclame, fastfood op iedere hoek van de staat etc), snoep, chips enzovoort terwijl aan de andere kant al decennia bekend is dat veel vlees eten niet nodig is en het milieu belast. Snoep (suiker) maakt dik, teveel zout is niet goed. Van tegenstrijdige berichten en ook de voedingsadviezen worden mensen onzeker en uiteindelijk trekken ze zich nergens meer wat van aan.

De politiek (met uitzonderingen) speelt een negatieve rol hierin aangezien ze geen keuzes maken. Met name de VVD en CDA (een christelijke VVD, steunt van oudsher de agrarische sector), maar ook anderen, blinken uit in het niet maken van keuzes door alles af te schuiven op de ‘eigen verantwoordelijkheid’ van mensen. Mensen hebben weliswaar een eigen verantwoordelijkheid en keuzevrijheid, maar er is een ongelijke strijd tussen consument en bedrijfsleven. Laatstgenoemde heeft veel meer macht en invloed. Niet alleen door lobby’s, maar ook door haast onbeperkte reclamebudgetten (vooral al die verwerpelijke Amerikaanse fastfood/frisdrank/koffie etc ketens). (Ik schreef er over in: Dossier Consumentisme).

Economische groei wordt als noodzakelijk gezien, discussie hierover is er niet, terwijl de milieubelasting enorm is. Decennia lang wordt er over varkensstallen (stalbranden komen vaak voor) en de veestapel (mestoverschot) gediscussieerd. Dat Nederland wereldwijd na de VS de grootste exporteur van land- en tuinbouw en veeteelt producten is is absurd (het gaat om een bedrag van 92 miljard euro in 2018).

(Kan mij nog herinneren dat ik in de jaren 1980 altijd zei dat er in Nederland evenveel varkens wonen als mensen, namelijk 14 miljoen).

Lees ook: 1 Dag zonder vlees (Broccoli-Quiche)

(C) Ronald Puma

De auteur studeerde geschiedenis en aardrijkskunde en heeft voor beide vakken de onderwijsbevoegdheid.

Dit blog komt tot stand zonder subsidie en/of crowdfunding en is onafhankelijk.

Onderstaand foto’s die het verhaal illustreren.