Een interview met de MP (Kort verhaal)

(Geschreven in 2016)

De ogen van de MP glinsterden achter zijn brillenglazen, hij had er zin in. Interviews vond hij leuk om te doen, hij wist inmiddels dat hij in Nederland iedere journalist de baas was.

Update 2021: het aantal daklozen is verdubbeld, de woningnood is toegenomen en het bezoek aan de voedselbank is gestegen sinds het begin van de regeerperiode van de MP/VVD.

Het was behaaglijk koel in de studio, de airconditioning stond aan, buiten was het een zwoele nazomeravond. Er klonk wat geroezemoes van het studiopersoneel. Over 10 minuten zou de live uitzending beginnen. Boven de tafel waaraan het interview zou gaan plaatsvinden hing een lamp die, als je het wilde zien, ook een ondervragingslamp op een politiebureau had kunnen zijn. De journalist (J) hield van zijn werk, naar dit interview had hij lang uitgekeken en hij had zich goed voorbereid. Jeremy Paxman was zijn grote voorbeeld, gerespecteerd vanwege zijn interviews waarin hij net zolang doorging met vragen stellen tot de geïnterviewde de vraag had beantwoord. De minister-president (MP) kwam op zijn gemak de studio binnenlopen, ze gaven elkaar een hand en gingen aan tafel zitten. Na een paar beleefdheidsvragen zwegen ze. Een glas water werd voor hen op tafel gezet. De regieassistent gaf het sein 10 seconden, de live uitzending zou beginnen.
J: ‘Welkom MP, fijn dat u vanavond bij ons bent.’
MP: ‘Met alle plezier.’
De ogen van de MP glinsterden achter zijn brillenglazen, hij had er zin in. Interviews vond hij leuk om te doen, hij wist inmiddels dat hij in Nederland iedere journalist de baas was. De journalist die hem vanavond zou interviewen had hij echter niet eerder ontmoet. Hij hoopte zich vanavond te kunnen laten zien als mens en niet als politicus, maar hij dacht natuurlijk wel aan de komende verkiezingen en hoe hij zijn partij het beste voor het voetlicht kon krijgen.
J: ‘Allereerst wil ik vragen of álle vragen gesteld mogen worden.’
MP: ‘Zeker, maar ík ga natuurlijk over de antwoorden’ en hij lachte.
J: ‘U bent nu 6 jaar MP van Nederland en de armoede, het aantal mensen in de bijstand en het aantal daklozen is toegenomen, vindt u dat uw beleid gefaald heeft?’
MP: ‘We hebben in Nederland alle maatregelen genomen die noodzakelijk waren om onze economie weer op orde te krijgen en naar de toekomst te kijken’.
J: ‘U geeft geen antwoord op de vraag, de voedselbanken kunnen de vraag niet aan en er zijn 400.000 kinderen die in armoede opgroeien, is dat niet vreemd in een land waar andere mensen genieten van zoveel rijkdom?’
MP: ‘U weet dat we een ernstige crisis gehad hebben en we moesten de economie weer gezond en toekomstbestendig maken en daarvoor hebben we de noodzakelijke maatregelen genomen. Die crisis moet je vergelijken met een orkaan, daar heeft een mens geen invloed op.’
J: ‘Maar het economisch systeem dat we nu hebben, het liberaal-kapitalisme, ook wel neoliberalisme genoemd, is toch door mensen gemaakt, dat heeft toch niets met een natuurverschijnsel te maken. Kiezen voor de economische ordening volgens kapitalistisch economisch model is een van de vele keuzes die gemaakt kunnen worden.’
MP: ‘Ik zie dat anders, we leven, de filosoof Leibniz parafraserend, in het best denkbare economische systeem en dat wil ik zo houden, crises horen erbij die zijn niet te voorkomen’.
J: Maar de gevolgen zijn groot, daarom vraag ik u: er zijn meer daklozen gekomen omdat mensen de huur niet meer kunnen betalen en hun huis uitgezet worden, is dat niet het gevolg van uw bezuinigingsbeleid?’
MP: ‘Ik zeg u nogmaals, de omstandigheden waren zo dat er ingrijpende maatregelen genomen moesten worden.’
J: ‘U wil geen antwoord geven, toch vraag ik u: is uw beleid niet verantwoordelijk voor het feit dat in Nederland de welvaartsverschillen heel groot zijn en het aantal vermogenden tijdens de crisis is toegenomen en tegelijkertijd het aantal mensen dat onder de armoedegrens leeft is toegenomen. We hebben in Nederland steeds meer ‘werkende armen’, mensen die een of zelfs twee banen hebben en niet rond kunnen komen, net zoals ze in de Verenigde Staten de ‘working poor’ hebben. Mensen die vroeger een vast contract hadden doen nu hetzelfde werk als ZZP-er voor minder geld maar zonder verzekeringen en pensioenvoorzieningen.’
MP: ‘De verschillen zijn niet zo groot en ik bestrijd dat er in Nederland armoede is.’
J: ‘Het Centraal bureau voor Statistiek (CBS) heeft met cijfers laten zien dat de armoede, het aantal daklozen en het aantal mensen in de bijstand is toegenomen, is dat niet het gevolg van uw beleid?’
MP: ‘De economie is weer gezond, de crisis is voorbij, het was mooi weer vandaag, ik heb vanmiddag nog met de boot gevaren met mijn goede vriend, die kent u wel, dat is een collega van u, kortom het gaat goed, het kan eigenlijk niet beter’.
De MP lachte en nam een slok van zijn glas water. Straks na de uitzending zou hij naar zijn favoriete café gaan en de dag afsluiten met pils, de dag even afpilsen.
J: ‘U ontkent de objectieve cijfers van het CBS?’
MP: ‘Kom nou toch, in Nederland is geen armoede. Als je naar Afrika kijkt, daar is armoede.’
J: ‘U kunt de situatie in Afrika toch niet vergelijken met Nederland?’
MP: ‘De mensen zouden eens een beetje dánkbaarder moeten zijn, we leven in zo’n fantástisch land, iedereen heeft het hier goed, er is helemaal geen reden tot klagen.’
Het laatste zei hij met veel nadruk. De MP begon wat geïrriteerd te raken, die journalisten waren soms wel erg lastig. Hij keek vlug op zijn horloge toen hij het lampje op de andere camera zag branden, nog 10 minuten en dan was het interview voorbij. Hij ging even verzitten en duwde zijn bril wat hoger op zijn neus.
J: ‘Toch nog even de vraag, het aantal vermogenden is tijdens de crisis gestegen en de armoede, het aantal mensen in de bijstand en het aantal daklozen ook. Hoe verklaart u dat?’
MP: ‘Het is natuurlijk duidelijk dat we zo’n ernstige crisis niet konden doorkomen zonder ingrijpende maatregelen.’
De journalist begon nu ongeduldig te worden, hij had nog 5 minuten om vragen te stellen en antwoorden te krijgen. Hij haalde het onderste blaadje van zijn aantekeningen vandaan waarop stond wat hij gisteren had genoteerd. In hoofdletters stond er: DENK AAN PAXMAN! Plotseling draaide hij de lamp die boven de tafel hing, net zo als in een oude Franse politiefilm uit de jaren 1950, vol in het gezicht van de MP die verschrikt achteruit deinsde.
J: ‘Ik vraag u nog eenmaal: zijn de armoede, het aantal daklozen en mensen in de bijstand door uw beleid de afgelopen 6 jaar toegenomen of niet?’ Hij stelde de vraag met een indringende intonatie en keek de MP strak aan.
De MP kreeg het nu toch een beetje warm, de eerste sporen van zweet verschenen op zijn voorhoofd dat anders altijd zo koel bleef. Hij schraapte zijn keel en stamelde wat onverstaanbare woorden.
J: ‘Wat zegt u?’
MP: ‘Maar ik probeer toch te doen wat goed is voor de BV Nederland, mijn partij en de mensen in het land. Dat ik het zo goed heb is toch mijn eigen verdienste. Ja, ik heb een exorbitant salaris en verdien in een maand net zoveel als een gewone burger in een heel jaar, maar daar kan ik toch niets aan doen.’
J: U bent als hoogst politiek leider verantwoordelijk.’
De MP snakte nu naar het einde van de uitzending, schichtig schoot zijn blik heen en weer. Nog een minuut. Hij pakte zijn zakdoek en veegde snel het zweet van zijn voorhoofd. Er zat niets anders op dan te bekennen.
MP: ‘Goed, goed, ik zeg sorry, sorry, sorry. Het spijt me. Dat had ik anders moeten doen, Het is door mijn beleid dat het aantal armen, mensen in de bijstand en het aantal daklozen is toegenomen. Ik zal van nu af aan een sociaal beleid gaan voeren.’
J: ‘Daar houden we u aan. Dank u voor dit interview’.
De MP kon geen woord meer uitbrengen en hing in zijn stoel als een bokser die in de ring in de touwen hing. Voor het eerst was hij in een live-uitzending onderuit gegaan. Hij had geen zin meer om naar een café te gaan, hij wilde naar huis. Hij zou thuiskomen, de hond te eten geven, de gordijnen dichttrekken en alleen zijn.

(C) Copyright tekst & foto Ronald Puma

Iedere overeenkomst met bestaande personen, plaatsen en situaties berust op toeval.
De auteur studeerde geschiedenis en aardrijkskunde en heeft voor beide vakken de onderwijsbevoegdheid.
Dit blog wordt geschreven zonder subsidie en/of crowdfunding en is onafhankelijk.

Lees hier: Dossier VVD (Met Updates)

Lees hier: De Boze Burger en het ‘populisme’ (Met Updates)

Armoede 04.800 (C) Ronald Puma
Bedelaar met pet in de hand in winkelstraat. © Ronald Puma
Armoede (C) Ronald Puma 0110
De welvaartsverschillen zijn zelfs tijdens de crisis toegenomen. © Ronald Puma

Over Ronald Puma

Fotograaf in Nederland / Photographer in the Netherlands.
Dit bericht werd geplaatst in Columns, cultuur, economie, filosofie, journalistiek, Kapitalisme, kort verhaal, media, politiek, Uncategorized en getagged met , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , . Maak dit favoriet permalink.

Plaats een reactie