(Geschreven in 2023)

‘We kijken naar de gevolgen, maar we moet naar de oorzaken kijken’. Een oude uitspraak van mij over het nieuws dat tot ons komt. Wat we in deze enerverende tijd zien, hoewel iedere tijd enerverend is, echter na de jaren 1990 (einde communisme en Koude Oorlog) was er lange tijd de illusie dat de wereld vooruit zou gaan met democratie en steeds groeiende welvaart, is een crisis van de cultuur zelf, niet alleen van politiek en economie.

De crisis uit zich op meerdere manieren die opvallen, kunstmatige intelligentie (een door bedrijven ontwikkelde technologie) is razendsnel overgenomen door de maatschappij, er was kort discussie, het is nu algemeen geaccepteerd. Maar waar het hier om gaat is dat mensen zich liever in een virtuele werkelijkheid begeven, ook de games en eigenlijk het gehele verschijnsel internet. Beeldscherm kijken is de de hoofdactiviteit van de mens geworden. De mensen lopen over straat met de telefoon in de hand (10 jaar geleden schreef ik: met gebogen hoofd gaan mensen door het leven (Spiegeltjes en kralen), zonder telefoon raken mensen in de war. De telefoon is de reddingsboei waar de moderne mens zich aan vastklampt. (Terzijde: in 1 smartphone zit de TOTALE geschiedenis (verleden) en heden van de mensheid opgeslagen, fascinerend, toch begrijpen veel mensen de wereld van vandaag niet meer, ze komen tot absurde complotten en samenzweringstheorieën en bovendien ontberen ze de meest basale kennis (komt door het onderwijs).

Tweede wat opvalt is de mentale gezondheidscrisis die gaande is, veel mensen zijn depressief, vooral jongeren die hun toekomstverwachting zorgelijk inzien door alle crises (met name de klimaatcrisis). De vraag naar psychologische hulp is toegenomen, geld is er echter niet voor. In 2007 schreef ik over de gezondheidszorg in Dossier Gezondheidszorg over de relatie tussen maatschappij/cultuur en gezondheid.

Ook was onlangs te zien dat er mensen zijn die zich helemaal uit de maatschappij terug willen trekken, niets meer met de overheid te maken willen hebben en ze willen er niet meer in leven hoewel dit niet kan, want het ‘hutje op de hei bestaat niet’.

Dit speelt wereldwijd, globaal, maar met name in de westerse cultuur.

(C) Ronald Puma

De auteur studeerde geschiedenis en aardrijkskunde en heeft voor beide vakken de onderwijsbevoegdheid.

Dit blog komt tot stand zonder subsidie en/of crowdfunding en is onafhankelijk.